In de laatste nieuwsbrief hebben jullie al kunnen lezen dat ik goed ben aangekomen in Kenia. En ik kan jullie vertellen het gaat nog steeds prima met me! Misschien zelfs wel beter dan prima, ik voel me weer helemaal op mijn plek! Niet alleen omdat ik weer terug ben in mijn geliefde Kenia en al mijn lieve vrienden en kennissen weer heb ontmoet, maar ook omdat ik echt het gevoel heb wat te kunnen betekenen hier.

Afgelopen januari toen ik op werkbezoek was in Msambweni heb ik kennisgemaakt met de childrens officer. Ik had hem uitgelegd wat mijn bedoeling was (een project opzetten) en of hij mij hierbij kon ondersteunen. Hier stond hij zeker open voor en om aan te geven dat hij serieus was, gaf hij een voorbeeld van een ander project uit NL dat hij o.a. met mankracht ondersteund, KidsCare Kenia heette het project.
In Nederland ben ik natuurlijk gelijk gaan zoeken op internet naar deze organisatie en de manier van werken sprak me erg aan. Maar was natuurlijk vooral met mijn eigen stichting bezig, dus KidsCare verdween even naar de achtergrond. Echter toen mijn vertrek richting Kenia naderde en ik concreet ging nadenken over het opzetten van een project in Kenia, dacht ik dat het toch misschien goed zou zijn om contact op te nemen met KidsCare om te praten over hun ervaringen.
Gelukkig was KidsCare ( Lisette en Gerard Geenen) erg enthousiast en hebben we elkaar ontmoet om over onze projecten te praten. Al pratende bleek dat we vrijwel dezelfde wensen en doelen hebben en dat een samenwerking op welke manier dan ook erg voor de hand lag. Ook de rest van het bestuur heeft kennisgemaakt met het bestuur van KidsCare en we waren allemaal enthousiast. (voor informatie check www.kidscarekenia.nl)

KidsCare Kenia werkt met een lokale keniaanse directeur ( Ali Mwaziro), dus bij aankomst was het dan ook vanzelfsprekend om contact op te leggen met deze man.
In de eerste week van mijn verblijf hier heb ik vier dagen met hem optrokken, ben met hem op pad geweest om verschillende dorpen te bezoeken en heb inzicht gekregen in hun organisatie. De klik was er van beide kanten.
En het mooie is dat het Nederlandse bestuur van KidsCare een bezoek aan Kenia had gepland, aankomend in Kenia op mijn verjaardag. Dit gaf ons de tijd om elkaar te leren kennen en een samenwerking te verkennen met elkaar.

De afgelopen twee weken waren  volgepland met bezoeken aan KidsCaredorpen, een school, een kerkdienst, koeienstallen en heel veel vergaderingen. Het was een zwaar programma, maar ik had het voor geen goud willen missen. Kidscare heeft met zijn programma hier in Kenia al aardig aan de weg getimmerd, maar je wordt ook geconfronteerd met het feit dat er nog een hoop moet gebeuren om de leefomstandigheden van weeskinderen te verbeteren. Ik vond het een voorrecht om bij de gezinnen thuis te komen en een kijkje in de keuken te mogen nemen van het echte keniaanse leven op het platteland.

Na veel gesprekken met elkaar (Gerard, Lisette, Ali en ik) zijn we verbijsterd over de gelukkige samenloop van omstandigheden. Het is duidelijk dat Ali op dit moment ondersteuning nodig heeft bij het verder ontwikkelingen van de thuiszorg aan de gezinnen, het is duidelijk dat zowel Ali als Gerard en Lisette hun achtergrond hebben in onderwijs, daarnaast ben ik zes maanden beschikbaar in Kenia en heb ik een achtergrond in begeleiden van gezinnen en heb ik ook nog eens een stichting die zich net als KidsCare zich wil inzetten voor gezinnen met weeskinderen. Het mes lijkt aan verschillende kanten te snijden.
De afspraken die we nu gemaakt hebben is dat ik voor de komende zes maanden (inmiddels nog maar vijf) de deputy director van KidsCare in Kenia wordt. Ik ondersteun Ali en zal me vooral bezig houden met structuur aanbrengen in de organisatie en de kwaliteit verhogen van de thuisbegeleiding.
Daarnaast zal Stichting WaridiHome in eerste instantie één van de huidige elf dorpen financieel gaan ondersteunen en de komende twee geselecteerde dorpen zullen ook voor rekening komen van onze stichting.

Voor ons allen voelt het al een win-winsituatie, KidsCare krijgt de mogelijkheid  om professioneler door te groeien en ik (en met mij natuurlijk Stichting WaridiHome) hoef niet vanuit niets een project op te starten, maar kan gebruik maken van een bestaande organisatie structuur en een vaardige Keniaan, die mij handvatten kan geven me staande te houden binnen de keniaanse cultuur.

Vandaag is het tijd om afscheid te nemen van Lisette en Gerard en hun vrienden, die weer naar Nederland vertrekken. Ik zal hun gezelschap missen, maar via skype en mail blijven we elkaar op de hoogte houden van onze ontwikkelingen en in april (net voor mijn vertrek naar Nederland) zal ik ze weer met open armen ontvangen in Kenia!

Hierdoor een aantal foto’s om jullie een impressie te geven van de afgelopen drie weken. Volgende keer zal ik uitgebreider ingaan op de inhoud van de thuiszorg en zal ik meer vertellen over Pangani, het dorp dat Stichting WaridiHome vanaf nu financieel gaat ondersteunen.